Genetyczne skłonności do haluksów

5/5 - (5 votes)

Na haluksy cierpią głównie panie, które prowadzą siedzący tryb życia i mają nadwagę lub noszą często buty na wysokim obcasie. Niestety, wiele z kobiet nie jest w stanie uchronić się przed koślawymi paluchami ze względu na genetyczne skłonności.

Mama miała haluksy? Ty też możesz mieć skłonności do ich powstania

Genetyczna skłonność do powstawania haluksów ma ogromną rolę w rozwoju schorzenia. Jeżeli odziedziczy się po rodzicach nieprawidłowy kształt powierzchni stawu śródstopno-palcowego, nietypowe ustawienie kości śródstopia, wiotką tkankę łączną lub stopę o tak zwanym egipskim kształcie, ryzyko powstania haluksów jest wysokie.

Dziedziczymy po rodzicach np. nieprawidłowy kształt powierzchni stawu śródstopno-palcowego, wiotkość tkanki łącznej większą niż w statystycznej populacji, specyficzne ustawienie kości śródstopia czy też tzw. egipski kształt stopy (paluch dłuższy od drugiego palca), które sprzyjają powstawaniu halluksów. Paluch koślawy często rozwija się też u osób, które cierpią na płaskostopie podłużne.

Profilaktyka haluksów

Osoba, której grozi haluks z powodu skłonności genetycznych, powinna dbać o profilaktykę palucha koślawego. Najważniejsze jest dbanie o to, by obuwie było wygodne – o odpowiedniej szerokości i rozmiarze. Zakazane jest noszenie butów o wąskich czubkach i spiczastych noskach, które powodują, że paluch znajduje się w nieprawidłowej pozycji, a także zakładanie szpilek. Istotne jest również wykonywanie ćwiczeń palców stopy, utrzymywanie prawidłowej wagi ciała i dbanie o codzienną dawkę ruchu.

Leczenie haluksów

Haluksy można leczyć na dwa sposoby. Pierwszy, nieoperacyjny, jest zalecany jeżeli dolegliwości nie są zbyt nasilone. Polega on na noszeniu wskazanych przez ortopedę lub podologa separatorów do placów stóp, plastrów i żelowych osłon na haluksy, klinów międzypalcowych, pelotów lub gumek pomagających ustawić koślawy paluch w prawidłowej pozycji.

Jeżeli leczenie nieoperacyjne nie przynosi rezultatów, a haluks powoduje silne dolegliwości bólowe, uniemożliwiające chodzenie i normalne funkcjonowanie, niezbędne jest zgłoszenie się do chirurga ortopedy. Rodzaj operacji, jaka zostanie wykonana, jest zależny od tego, jakiego typu haluks dotknął chorego. Niekiedy wystarczająca jest korekcja, której dokonuje się jedynie na poziomie tkanek miękkich. Jeżeli jednak haluks jest zaawansowany, niezbędne jest wycięcie części tkanki kostnej i ustawienie palucha w prawidłowej pozycji.

Czas rekonwalescencji wynosi od 4 tygodni do nawet kilku miesięcy, w zależności od zaawansowania usuwanego haluksa oraz od indywidualnych zdolności organizmu do regenerowania się. Jednak nawet kilkumiesięczna rehabilitacja jest niewielkim kosztem w porównaniu do ulgi związanej z brakiem bólu.

Po operacji często zaleca się noszenie gipsu, gdyż zabezpiecza on kości śródstopia i chroni przed wyrwaniem ewentualnych śrub. Niekiedy chirurg zezwala na rezygnację z gipsu, jednak dotyczy to zabiegów usuwania tkanek miękkich lub kostnych, jednak tylko w przypadku dobrego zespolenia ich za pomocą drutów Kirschnera.

2 thoughts on “Genetyczne skłonności do haluksów

  1. Janka

    Haluksy zawsze są genetyczne, ale trzeba im pomóc. Bo dobrze jest napisane, że to skłonności się dziedziczy, a potem naprawdę bardzo dużo zależy od nas samych. Dlatego wiele można sobie odpuścić, ale jednak trzeba uważać, bo potem człowiek będzie ostro cierpiał. Kto miał lub ma haluksy ten doskonale wie o czym mówię.

    Reply
  2. fajna

    Inni za to w żaden sposób nie będą mieli haluksów, choćby chodziły w szpilkach i w ogóle nie przestrzegały żadnych zasad. A u nas naznaczonych genetycznie, to haluksy pojawiają się po dwóch miesiącach. Ale sam widok, to jedno, najgorszy jest ból, jak już jest boli przy samym chodzeniu.

    Reply

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

− 2 = 3