Barszcz Sosnowskiego pojawił się w Polsce jeszcze w latach 50. XX wieku, jednakże dopiero teraz sprawia, że wśród mediów i społeczeństwa narasta wręcz panika spowodowana efektami kontaktu z nim. Barszcz Sosnowskiego jest bowiem rośliną trującą i bardzo charakterystyczną, nie znaczy to jednak, że wszyscy wiedzą dokładnie, jak wygląda barszcz Sosnowskiego. To z kolei powoduje, że służby porządkowe otrzymują wiele zgłoszeń od osób, którym wydaje się, ze spotkały barszcz, podczas gdy jest to zupełnie inna roślina. Co gorsza, czasami dochodzi do samodzielnych prób pozbywania się roślin, co w przypadku barszczu Sosnowskiego może skończyć się tragicznie, ale równie często powoduje niezgodne z prawem usuwanie roślin chronionych. Oto kilka wskazówek odnośnie tego, jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego.

Jak wygląda barszcz Sosnowskiego

Barszcz Sosnowskiego jest bardzo wysoką rośliną, która, najogólniej mówiąc, przypomina wyglądem przerośnięty koper. Ma taki sam, rozłożysty baldach z białymi kwiatami. Co więcej, roślina jest bardzo wysoka – może osiągać nawet do czterech metrów wysokości. Jej łodyga jest gruba, posiada widoczne bruzdy oraz niewielkie włoski, na których znajduje się drażniąca substancja w formie olejku eterycznego. Co więcej, dół łodygi pokryty jest również fioletowym nalotem. Liście mają zmienny kształt, ale zawsze są rozłożyste i palczaste, czasami zakończone tępo, innym razem – ostro. One również pokryte są niewielkimi włoskami z substancją drażniącą oraz mają ząbkowane brzegi. Roślina ta bardzo często rośnie w skupiskach, ale może występować praktycznie wszędzie – od pól, przez brzegi lasów, łąki, a nawet ogródki i parki.

Do czego podobny jest barszcz Sosnowskiego

Zdjęcie rośliny pojawia się w mediach, rzadko jednak jest określone, że jest to roślina podobna do kilku innych, występujących w Polsce. Jedyną inną rośliną, która również jest toksyczna dla człowieka i działa zupełnie podobnie jak barszcz Sosnowskiego, jest barszcz Mantegazziego. Różni się on od tego pierwszego jedynie ostro zakończonymi liśćmi oraz nieco mniejszymi rozmiarami (osiąga do 3 metrów wysokości). Spotyka się go głównie w lesie. Warto zgłaszać go do odpowiednich służb, jako że jest groźny dla istot żywych.

Zupełnie niegroźnym, a co więcej – również chronionym gatunkiem – zbliżonym wyglądem do opisanych wyżej barszczy, jest arcydzięgiel litwor, od 1983 objęty najpierw ochroną ścisłą, a od 2014 – częściową. Jest to gatunek ceniony w zielarstwie, używany do produkcji rozmaitych suplementów i preparatów ziołowych. Stosuje się go rozkurczająco oraz uspokajająco. Wykazuje również właściwości fotouczulające, więc trzeba go stosować po konsultacji z lekarzem. Osiąga do 3 metrów wielkości, ma okrągłe kwiatostany, nie tak rozłożyste jak barszcz, a dodatkowo również zupełnie gładką łodygę. Jego zniszczenie grozi konsekwencjami prawnymi.

Rzadko z barszczem Sosnowskiego mylony jest też barszcz zwyczajny – roślina pospolita w Polsce, niegroźna i osiągająca jedynie do 1,5 metra. Stosuje się go w zielarstwie, a niegdyś używany był także w kuchni, jako składnik potraw.