Barszcz Sosnowskiego jest jedną z najgroźniejszych roślin, które są nie tylko powszechne w Polsce, ale również rozwijają się bardzo szybko i w sposób inwazyjny przechodzą na swoje otoczenie. Ta niezwykła roślina pochodzi z odległego Kaukazu, skąd została sprowadzona w latach 50. XX wieku, jako roślina pastewna. Szybko zrezygnowano z jej użytku z uwagi na toksyczne substancje, które nie tylko utrudniały uprawę i zbiory, ale również stawały się niebezpieczne dla zwierząt gospodarskich. Roślinę zostawiono samą sobie, co spowodowało, że dziś rozprzestrzenia się na cały kraj. Jak rozpoznać barszcz, dlaczego jest groźny, jakie są objawy kontaktu z rośliną oraz jak udzielić pierwszej pomocy?

Wygląd i działanie barszczu Sosnowskiego

Barszcz Sosnowskiego jest rośliną wysoką, wyglądającą z grubsza jak przerośnięty koper. Sięga nawet do 4 metrów, ma grubą łodygę porośniętą włoskami, z bruzdami i fioletowym zabarwieniem. Liście są pierzastodzielne, mają na krawędziach ząbki i są tępo, albo ostro zakończone. Kwiaty są białe, baldachy rozłożyste. Podobnie jak na łodygach, również na liściach znajdują się niewielkie włoski, na których gromadzi się substancja drażniąca – olejek eteryczny ze związkami kumarynowymi, powodującymi m.in. podrażnienie śluzówek i skóry. Co więcej, substancje te działają fotouczulająco, czyli wywołują reakcję skórną po kontakcie z promieniowaniem UV. Warto o tym wiedzieć, aby pierwsza pomoc po oparzeniu barszczem Sosnowskiego była odpowiednio szybka i sprawna.

Objawy poparzenia barszczem Sosnowskiego

Często pierwszym objawami poparzenia są nagłe problemy z układem oddechowym – w takim przypadku pierwsza pomoc po poparzeniu barszczem Sosnowskiego nie jest tak istotna, jak szybkie przewiezienie chorego do szpitala. Co więcej, substancja może działać drażniąco na śluzówki, powodując m.in. zapalenie spojówek. Pojawiać się mogą wymioty, bóle głowy – a to tylko w przypadku kontaktu z samym zapachem rośliny.

Groźne są również konsekwencje kontaktu skóry z samym olejkiem eterycznym. Najpierw pojawiają się drobne zaczerwienienia, które z czasem się nasilają i zamieniają w wypełnione płynem surowiczym pęcherze. Następnie pęcherze pękają, zostawiając często trudne w gojeniu rany, a potem – silnie widoczne, nieestetyczne blizny. Co więcej, skóra jest wrażliwa na promieniowanie UV przez nawet kilka lat po poparzeniu.

Pierwsza pomoc przy oparzeniu barszczem Sosnowskiego

Jeśli jesteśmy świadomi kontaktu z rośliną, miejsce dobrze jest zasłonić przed promieniowaniem UV i obmyć wodą. Sprawdzi się również wzięcie dużej dawki musującego wapna. Jeśli na skórze nie pojawiają się pęcherze, ani rany, można ją posmarować czymś antyalergicznym, albo wykonać okład z Altacetu. Można zastosować również zielarską alternatywę, tj. okłady z naparu z młodych pędów paproci leśnej. Jeśli na skórze pojawiają się pęcherze, albo rany, należy ją odkazić i zastosować Panthenol. W każdym przypadku niezbędny jest kontakt z lekarzem, który przypisze dodatkowe leki, objaśni terapię oraz pomoże w zniwelowaniu skutków oparzenia i zmniejszeniu bólu.